Piwo jasne czy ciemne?

Najbardziej popularne w naszym kraju są piwa jasne. Ciemne jednak mają swoich wiernych smakoszy. Na czym polega tajemnica koloru tego trunku i skąd się właściwie on bierze? Okazuje się, że barwienie piwa jest całkowicie naturalne i nie jest wcale skomplikowane.

Podział piw na jasne i ciemne jest rozróżnieniem zwyczajowym, według najbardziej widocznej cechy, jaką jest kolor. Piwo jasne może mieć barwę od prawie przezroczystej, poprzez jasno-słomkową, złotą lub żółtą, do koloru ciemnego złota. Natomiast piwa ciemne zaczynają się od bursztynowego poprzez czerwone, brązowe, aż do całkowicie czarnych, jak filiżanka mocnej kawy. Dodatkowo piwa tego samego koloru różnią się w pewnym stopniu użytymi składnikami, metodą i recepturą warzenia czy zawartością alkoholu.

Bogactwo smakowe

Jasne piwa zazwyczaj mają delikatniejszy smak. Są również mniej sycące od ciemnych - półlitrowa butelka ma średnio od 200 do 250 kcal. Oprócz lekkości charakteryzują się też orzeźwiającymi właściwościami, dodatkowo czasem występują w cytrusowym lub innym owocowym smaku. Natomiast piwa ciemne zwykle są bardziej kaloryczne - pół litra to 250 do 350 kcal. Amatorzy ciemnych piw odnajdują w nich smaki miodu, karmelu, kawy, czekolady a nawet ziół. - Zawartość alkoholu może być różna w zależności od gatunku piwa, kolor nie ma na to wpływu. Można warzyć niskoalkoholowe piwa ciemne np. robi się to w Belgii - mówi Krzysztof Królczyk, technolog reaktywowanego niedawno wielkopolskiego Browaru Niechanowo, który późną wiosną wypuści na rynek zarówno ciemnego Pelikana, jak i jasne Gnieźnieńskie.

Skąd kolor?

O kolorze piwa decyduje w największej mierze dodatek specjalistycznych słodów jęczmiennych. - Są to słody tzw. barwiące w ilości do 10 proc. na warkę – mówi Krzysztof Królczyk z Browaru Niechanowo. - Także użycie odpowiednich drożdży, w niewielkim stopniu, ale ma wpływ na barwę. Piwa ciemne zazwyczaj są filtrowane, chodź występują również z osadem drożdżowym, tzw. żywe - dodaje specjalista Browaru.

Samo leżakowanie natomiast nie wpływa na barwę piwa. Długość leżakowania wynika tylko z użytej technologii, receptury oraz docelowego efektu organoleptycznego (smakowego). Zazwyczaj nie stosuje się leżakowania dłuższego niż 6 miesięcy, ale zawsze są wyjątki. - Nasz najbardziej znany produkt, ciemne piwo Pelikan Porter będzie leżakowany aż 3 miesiące, a piwo Gnieźnieńskie jeden miesiąc – dodaje K. Królczyk z Browaru Niechanowo.

O tym czy piwo będzie leżakować czy nie decydują również użyte drożdże. Przy drożdżach górnej fermentacji (zbierających się na powierzchni brzeczki) można skracać czas leżakowania lub wyeliminować leżakowanie, natomiast przy użyciu drożdży dolnej fermentacji piwa powinny być leżakowane prawie zawsze.

Przechowywanie piw ciemnych i jasnych odbywa się tak samo. Piwa powinny być przechowywane jak wina - w ciemnych i chłodnych miejscach.

Barwienie piwa jest całkowicie naturalnym procesem. Kolor nie informuje konsumentów o zawartości alkoholu czy smaku piwa. Wybór jasnego lub ciemnego napoju jest więc wyłącznie kwestią gustu i osobistych upodobań.

Informacja prasowa
PASSION Public Relations